Verbranding

De geschiedenis van de verbranding:

De laatste zondagen van de winter werden van oudsher gereserveerd voor religieuze activiteiten omdat de natuur stillaan terug tot leven komt. Op 21 maart is dag en nacht even lang. Na deze lente-equinox krijgt de zon terug vat op de aarde en kunnen we pas echt spreken van het ontwaken van de natuur. Maar het is vooral tijdens het laatste deel van de winter dat er door onze voorouders een vastenperiode werd ingevoerd. Midden in deze vastenperiode verheugden de mensen zich dat de lente er zit aan te komen en werd er feest gevierd onder de naam ‘Laetare’ (wat letterlijk ‘verheugd u’ betekent). Het verbranden van de met stro gevulde Gilles-pop in Halle op Krottenmaandag vind aldus zijn oorsprong in de natuurkalender.

Men ging er van uit dat door een aantal magische handelingen uit te voeren, de natuur bij het ontwaken een handje geholpen werd. De Gillespop wordt in dit opzicht aanzien als ‘de winter’. Door op de cadans van de trommels en al dansend op de muziek door de Halse straten te trekken tracht men ‘de winter’ te verdrijven. Het ritmisch stampen op de grond wekt de aarde opnieuw tot leven en met het geklingel van de belletjes wordt de lucht gezuiverd. Op het einde wordt ‘de winter’ dus ook ritueel verbrand tijdens de laatste dolle nacht!

In Halle symboliseert de verbranding van de Gilles-pop ook de verbanding van Carnaval. Tegelijkertijd is dit feestelijke moment ook een moment van bezinning en soms wel verdriet. Men denkt na over wat er het afgelopen jaar is gebeurd en beseft tevens dat het Carnaval op zijn einde loopt.

De optocht door de straten en de verbranding lokt vele feestvierders en kijklustigen die alles van dichtbij wensen mee te maken.

De Gilles en Pierrots stellen zich nederig op ten opzichte van hun met stro gevulde pop (die de winter en in Halle het carnaval symboliseert). De muziek die bij het gebeuren past, is echter ook meervoudig: er zit een moment van buigen en treuren in , maar ook een moment van weer opspringen en verder dansen. Als de muziek het aangeeft gaan de Gilles en Pierrots door hun knieën, tikken nog even met de mand op de grond en rollen de laatste appelsienen in het vuur. Hier en daar vloeit er een traan als de carnavalist plots beseft dat het carnaval op zijn einde loopt. Wanneer de pop volledig verbrand is, vieren de Gilles en Pierrots dit met een vreugde dans, een rondeau. Het is voor alle carnavalisten een intens moment van vreugde en verdriet, einde en begin maar vooral een manier om het intensieve 3 daagse volksfeest eendrachtig af te sluiten.

Jean Flament (President Gilles en Pierrots van Groot Halle)

Onze sponsors