Brouwen van de Prins

Bij de start van de Deuvelstoot wordt de prins door de leden van Tastendeuvel in de ton gestoken waarop Reus Vaantjesboer zit. Tijdens het brouwen van de prins tasten zijn voorgangers aan de ton om te voelen of het jongste brouwsel, de neuje prinsj, reeds voldoende “gerijpt” is. Dit doen ze door rond de ton te lopen, met hun scepter op de ton te tokken en door het Duivelsbier te proeven. De folklore wil dat de prinsen aan de hand van de smaak van het Duivelsbier kunnen bepalen of de prins er klaar voor is. Wanneer dit het geval is mag de nieuwe prins uit de ton komen en dragen de prinsen van de twee voorgaande jaren hem op hun schouders naar het podium. Hierna spreken de prins en prinses de carnavalisten toe. Tenslotte draagt de burgemeester de macht over door de symbolische sleutel van de stad te overhandigen.

Kwa timing zaate we ni good. Mo’t was dein wel al draa joer geleeje damme nog carnaval geveed emme. Te lang blijven hange in Lembeek? Te lang blijve hange in Essenbeek? Noe mijn geveul ni. … Komme we toch too oen de Lamme Gisj. Uitzonderlijk start den Deuvelstoot van in de Groeningestroet. Just tijd genoeg voe ne sanitaire stop en de vuizitter van Tastendeuvel stond al oen men maa te trekke : “Kom joeng, tes tijd voe in aa tonne te kruipe”

Begeleid dui de Prinstepolsjten der Prinsjtepolsjte goen we noe de tonne. In de voedje zag ek em stoen : Ruis Vontejesboor, te blinke op ze vat mé Hals Duivelbeej. Menne scepter en menne hood geef ek af oen menne hofnar. Ik let nekki in de tonne : “leeg”. Ik bezeen ZZ Joël I en lachend zeit em : “ge moetj a soggeke ni zeuke, getj da doe ni vandoon. Giene iene van a vuigangers eet da gad.” Ik aa pertang vuiraf oen menne kameroet gevroagd om e soggeke doe in te legge. ’t Was pesees gepikt.

Toch in de tonne probeer ek ma zuudoeneg te instaleire da me kostum ni vuil zou weire. … Doe zat ek dein, eindelijk, HET moment woe da eedere Prinsj va klapt. Een solomoment in de deuvelstonne. Den binnekant van da vat mé vanonder e klein gat woe da licht dui komt, en woe da nog een betje laweit van buiten de tonne dui komt. Kammeroete komme nekki dag zegge, e klein woureke, een handje da nekki kom wuive, een ‘lekker’ balleke da wetj binne gestouke.

Doe zitje dein, in het murre van de belangstelling en toch giel allien. Ik uur da men Prinses uk in ui tonne zitj … en we vertrekke. Ik kreeg pessees den iene flashback noe den andere. Allemoe schuun momente da passeire in aa kop. Skuun momente dagge etj meegemokt mé kameroete, a Prinses, ons Belleke. Efkes toch uk het besef van woe damme komme, wa damme duistoen emme om eej te geroake. Van individuele carnavalist noe Prinsj carnaval van Halle. Het lijkt nen druum, mo toch est reëel. Ik paas oen men Prinses, “hoo zou’t zijn mé ui?” Het leek wel telepathie : ik pak menne telefon voe e fotoske en wad een bericht krijg ek binne? Ne foto va me vraake van in ui tonne en de vroag “oo est zoeteke?” … Schitterend!

Vui dagget beseft stojje wee stille. Dui da klein gat kost ek oen de grond zeen woe da we woere. Bekan op de Gruute Met, ik zag het, ik uurde het, ik veulde het. De Vontjesboor wetj de met opgereeje, ge kunt uure dat er een massa volk stoet, ge voeldj de oenwezigheid van alle carnavaliste die just gellek weile, verlange noe carnaval.

Ondertusse was er uk al een druppelke van emouse gevalle. Ge zee niks mo ge kund alles uure, ni luid, mo luid genoeg om alles goo te verstoen. Dein komt daane moment da ze zegge “Prinses Katleen welkom op onze gruute met!” Ik zen er zeker van da ze’t naa uk nemmi druug kan aave. Da moment voel de dobbel zu neig dui giel a lijf. De leste meneute in men cocon, de leste momente alien en toch tusse alle carnavaliste op de Gruute Met.

De Prinsje beginne der oen, het braave es gestart. Het boenke van de scepters op de tonne. Af en too wedj er ne scepter dui da gat gestouke en erken ek de Prinsj dat em vast aafd. Op de tuune van ‘Boore mé e Vontje’ luupe ze toerkes rond de tonne tot da het brouwsel perfect es. Nog ien toerke en … de dui goed oupe. “Aafd a geried hé Prinsj” uur ek nog en ik veulde men ét kloppe tot in men klansjte tiene. “JA, kom moe!” “we zen de Prinsje …” Da moment dagge uit de tonne komt en dagge doe dein stotj mé zicht ouver alle Prinsje, Prinsesse, a kameroete, alle carnavaliste mé zicht ouver de met : DAD ES UNEEK! Het geveul doe, deej emouse, den ambiance, de witte slierkes afgeschoutte van ne confetti shooter en dansend, neervallend op de gruute met, da bildj stoed in men geheuge gebrand. As dat’t gegraveid stoet in den etste stien dat er bestoed om nuut nemmi weg te sleite in het verlede.

Vuire maa stoen men twie joengste vuigangers te wachte om ma op uile schaavers mee te pakke. Dui een hoag van Prinsje werrek gedroage tot oen’t podium. Famille en kameroete stoen ma op te wachte oen den trap. Op het podium stoe men Prinses al te blinke, mé mier as ien dikke beis en nen dikke knuffel wier ek ontvange tesoame mé ons hofnarrepoer, onze mini’s en onze senioreprinsj.

Ons draadoagse es na eindelijk gestart : EINDELIJK! EINDELIJK! EINDELIJK!

Alaaf Alaaf Alaaf
ZZ Nico l

Onze sponsors