Zoeterdag 26 maart 2022

Tastendeuvel was mijne Prinsj al komme opeise. Ik stond nog te geneete van e cavake as de Prinseskes ma uk kwampe oelen voe in mijn tonne te goen zitten.

Oen de tonne stonde de Veuzitster H.Z. Mia I , de twie ambassadeurs Michel en Marc van de twie Gille-groepe en enkele prinseskes, ma al op te wachten. Ik mocht me plosjke inpakke in de tonne. “Amaai wa was me da”.

Ik installeide ma in een stoel me een soggeke, tes te zegge : ik zat pesees in ne fauteuil me een iel zocht soggeke. En of dat da nog ni genoeg was, kreeg ek uk een bankske voe men voetjes op te legge.

“Zee ma hee na zitten, ne echte prinsessenfauteuil”. En zu rustig, weg van de drukte en al ‘t laweit. Ik kon zelfs mijn uugskes efkes too doon. Zu een zoeleg geveul.

Af en too kwamen de prinseskes wel nekki letten of dat alles wel ok was

Allez, ze woude ni da’k in sloap viel.

Inienekie schoot ma te binnen “zou menne Prinsj uk zu goo zitte?”

Ik stuude een berichteke en kreeg direct ientje van mijne prinsj weej.

As da gie telepathie es. Agaa efkes een belleke doon mé de video oen.

Ik zag  datten hij ni zo good zat as kik, mo hij genoot uk van zen moment.

D’ avonteure van de afgelupe joare flitste vuibaa. …tot …

Ik uude bellekes, men hofnarcis, Sarah, stond uk keut ba maa. Het laa op men tong voe te roope : “Merci narciske wat da ge allemoe voe maa al gedoen etj”. Mo ik em maa kunne in aave.

We raan moe voesj en iniens uur ek Jos. “Oei oei we zijn er al bekan, dat es ee rap gegoen”.

En joa,  na realiseer ek ma dat er mier laweit was. “Was dat altijd al geweest of hem ek zu van de ‘tonnemomentjes’ kunnen geneete ?” Wee zal’t zegge, mo da’k genoute em dad es zeker.

Dein uur ek de vuizitster van de Schoensjte Sosjeteit van Halle klappe, ik kreeg er kiekebisj van. Na est echt oen’t keutte. Jos zaa dat er iel veel volk was en HZ Mia I begost  met de plechtigheid.

Michel en Marc kwampe stilletjes zegge da’k ma geried most aave.

Ik uur de mezeek van de Prinsesse en de duij gink oupe. Schitterend oo da de twie ambassadeurs ma begeleid emme, oen elke arm iene.

WA EEN EMO-MOMENT…

Ik begost rond te lette en eedereen was oent plashe of oen’t roope en zelfs oen’t blijte. Zelf kost ek het uk menni druug aave. Links, rechts, vui en achter de tonne … : ouveral volk, een gruute met vol carnavaliste.

Oen den arm van Michel en Marc luisterde ik noe de speechkes van de prinseskes

HZ Cindy III was de leste, men vuigangster. Van contentement gaf ek ui nog een dikke beis,  pinkte nog een trontje weg en ging noe ‘t podium woe dat ons leeve minikes al stonde te wachte en onze senior.

Doe stond ik den, twie joere op gewacht. Na menne Prinsj nog en we zen compleet.

Momente da ‘k zeker nie zal vergete.